Αν έχεις βρεθεί έστω και μια φορά στο Βερολίνο, σίγουρα θα έχει πάρει το μάτι σου κάποια στιγμή αυτές τις ροζ αλλόκοτες κατασκευές που περνάνε πάνω από δρόμους, πεζοδρόμια, πλατείες και το κεφάλι σου.
Ακριβώς επειδή είμαστε στο Βερολίνο, το πιο πιθανό είναι να σκεφτείς ότι πρόκειται για κάποιο ινσταλέσιο ενός εξόχως εκκεντρικού -και πάρα πολύ καλά δικτυωμένου- καλλιτέχνη, από αυτούς που υπάρχουν σε πλεόνασμα στην πόλη. Ε, λοιπόν, δεν είναι.
Όπως δεν είναι ούτε αγωγοί φυσικού αερίου, ούτε και μια φαντεζί κατασκευή που μας δείχνει τη διαδρομή που ακολουθούσε κάποτε το τείχος, πράγματα που επίσης έχουν σκεφτεί κάμποσοι.
Κάπου εδώ θα μπορούσαμε να πούμε τι είναι.
Σε μια αράδα.
Και να τελειώσει συνοπτικά η ιστορία.
Όμως όχι.
Εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα.
Εμείς έχουμε έρθει εδώ για τα ταξίδια, όχι για τις στεγνές πληροφορίες.
Ένα τέτοιο ταξίδι θα κάνουμε ευθύς αμέσως. Ένα ταξίδι που θα μας πάει μερικούς αιώνες πίσω στον χρόνο.
Βρισκόμαστε πλέον στα τέλη του 12ου αιώνα και, ειδικότερα, στη νότια πλευρά αυτού που σήμερα αποτελεί το Νησί των Μουσείων. Η περιοχή αυτή, εκείνα τα χρόνια, βρισκόταν υπό σλαβική κατοχή, αλλά ένας τύπος με το όνομα Albrecht der Bär (Άλμπρεχτ ο Αρκούδος) είχε άλλα σχέδια -που σχετίζονταν κυρίως με τη σφαγή κάμποσων Σλάβων. Αφού έκανε πράξη τα σχέδιά του, λοιπόν, κατέλαβε την περιοχή για λογαριασμό της “Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους” -μια εξαιρετικά φλύαρη εκδοχή του σκέτου “Γερμανία” που θα επικρατούσε στην πορεία- και κάπως έτσι προέκυψε η πρώιμη εκδοχή της πόλης που ονομάζεται “Βερολίνο” -και που για πρώτη φορά καταγράφεται με αυτή την ονομασία το 1237.
Για πολλά χρόνια, κυριαρχούσε μεταξύ των ιστορικών η πεποίθηση ότι η ονομασία αυτή προέκυψε από τον Αρκούδο, μιας και το “Bär” ακούγεται ακριβώς όπως η πρώτη συλλαβή του Berlin. Τον ισχυρισμό ενίσχυε το γεγονός ότι η αρκούδα αποτελεί το σύμβολο της πόλης, απεικονίζεται μέχρι και στη σημαία της και, γενικότερα, βρίσκεται διάσπαρτη σε διάφορες μορφές ολ όβερ δε φ*** πλέις. Οι ειδικοί είχαν στα χέρια τους την πιο απλή μορφή του “ενώστε τις τελείες για να δείτε τι σχήμα θα προκύψει” και το σχήμα που προέκυπτε ήταν το εξαιρετικά απλοϊκό ευθύγραμμο τμήμα ΑΒ (όπου Α ο Αρκούδος και Β το Βερολίνο, συγγνώμη για αυτό, ήταν τυχαίο).
ΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Η ΠΟΛΗ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΚΟΥΔΟ.
“Και από πού το πήρε;”, θα αναρωτηθείς. “Κι εφόσον δεν το πήρε από τον τυπάκο αυτόν, εμείς γιατί κάναμε τσάμπα ένα ταξίδι μερικών αιώνων, ρε λωποδύτη;”, θα συνεχίσεις να αναρωτιέσαι.
Γιατί εμείς, όπως έχουμε πει ήδη, είμαστε εδώ για τα ταξίδια και κανένα μα κανένα μα κανένα ταξίδι στον κόσμο όλο δεν γίνεται “τσάμπα”, θα σου έρθει η πληρωμένη απάντηση. Άσε που, επιπλέον, το ταξίδι δεν ήταν και εντελώς αχρείαστο, όπως θα δεις ευθύς αμέσως.
Όπως είπαμε ήδη, στο πρώιμο Βερολίνο, πριν εμφανιστεί ο Αρκούδος και τους μακελέψει όλους, κατοικούσαν διάφοροι Σλάβοι. Σλάβοι ήταν και οι γλωσσολόγοι που αρκετά χρόνια αργότερα -όταν πια δεν είχαν τον φόβο μήπως κάνας τριχωτός απόγονος του Αρκούδου τούς κεράσει καμιά μαχαιριά- επεσήμαναν πολύ διακριτικά το γεγονός ότι η κατάληξη “in” στο “Berlin” ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη στις σλαβικές διαλέκτους, κατά την εποχή που ιδρύθηκε το Βερολίνο. Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει ότι ΚΑΙ το “berl” έχει σλαβική καταγωγή, διαπίστωση εξαιρετικά καταλυτική για την ιστορία μας, μιας και το berl στα αρχαία σλαβικά σημαίνει “βάλτος”. Με λίγα λόγια το Berl-in θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει Βαλτούπολη, αρκεί το Βερολίνο να ήταν χτισμένο πάνω από τεράστιους όγκους στάσιμων νερών.
Για μια στιγμή όμως.
Το Βερολίνο ΕΙΝΑΙ χτισμένο πάνω σε τεράστιους όγκους στάσιμων νερών, που σε κάποια σημεία φτάνουν σε ύψος μέχρι και μόλις δύο μέτρα κάτω από το έδαφος.
Το οποίο πρακτικά σημαίνει πως στο Βερολίνο δεν μπορεί να χτιστεί τίποτα και ποτέ, αφού τα θεμέλια και τα υπόγεια κάθε νέας οικοδομής, πλημμυρίζουν αυτομάτως.
Βέβαια, όλοι ξέρουν ότι αυτό αποτελεί ψέμα πιο μεγάλο κι από τα προεκλογικά, αφού το Βερολίνο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του είναι μονίμως ένα απέραντο εργοτάξιο. Άρα πώς στο διάολο χτίζονται διαρκώς όλο και περισσότερα, όλο και πιο ογκώδη κτίρια;
Εδώ είναι το σημείο που ξανακάνουν την εμφάνισή τους αυτά τα μυστηριώδη ροζ πράγματα τα οποία είναι (κάνουμε σαν να μη μας το έχει προδώσει ήδη ο τίτλος) σωλήνες (παραμένουμε υπερβολικά έκπληκτοι εμείς).
Ο πολύ κομβικός ρόλος τους είναι ο εξής: Αντλούν 24/7 τα νερά που πλημμυρίζουν το υπέδαφος, ώστε να μην αποσαθρωθούν με συνοπτικές διαδικασίες τα θεμέλια κάθε κατασκευής.
Αν ακολουθήσεις τη διαδρομή οποιασδήποτε τέτοιας σωλήνας, θα σε οδηγήσει είτε σε κάποιο εργοτάξιο από τη μια, είτε στον Σπρέε/σε κάποιο κανάλι/σε κάναν υπόνομο από την άλλη.
Είτε στον Μεσαίωνα, αν για συνοδοιπόρο σου έχεις το ichlieberlin.
Μπόνους φακτ #1:
Το ροζ χρώμα δεν επελέγη καθόλου τυχαία.
Η Pollems, η εταιρεία που κατασκευάζει τις σωλήνες εδώ και πάνω από έναν αιώνα, αποφάσισε κάποια στιγμή ότι δεν της αρκεί να τις κάνει απλώς λειτουργικές, θέλει να είναι και φιλικές στο μάτι, με το οποίο νομοτελειακά τρακάρουν αρκετές φορές μέσα στη μέρα.
Έτσι, ζήτησε τη γνώμη ενός ψυχολόγου, ο οποίος πρότεινε το ροζ, που είναι το πιο αγαπημένο χρώμα των παιδιών -προτού αντιληφθούν ότι το ακολουθεί η ταμπέλα “κοριτσίστικο”, έστω- ενώ ταυτόχρονα οι ενήλικες το βρίσκουν ευχάριστο και παιχνιδιάρικο.
Μπόνους φακτ #2:
Οι απότομες στροφές τους και γενικότερα οι δαιδαλώδεις διαδρομές που ακολουθούν, επίσης δεν σχεδιάστηκαν καθόλου στην τύχη.
Κατά τους χειμερινούς μήνες, τότε που οι θερμοκρασίες φτάνουν αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν, τα πολύ μεγάλα ευθύγραμμα τμήματα των σωλήνων θα τις έκαναν μεγάλο φαβορί για να παγώσουν, να διαβρωθούν και να σπάσουν. Το “ζιγκ-ζαγκ” που τις έχουν βάλει να κάνουν, τις κάνει πιο ανθεκτικές στον παγετό.
Μπόνους φακτ #3:
Η μεγαλύτερη από όλες τις ροζ σωλήνες του Βερολίνου (και ολόκληρου του ντουνιά μάλλον), η “μαμά Ροζ Σωλήνα” θα έλεγε κάποιος, είναι η Rosa Roehre και βρίσκεται στο Charlottenburg.
Η επίσημη ονομασία της είναι “Δεξαμενή Κυκλοφορίας 2 – UT2”, χρησιμοποιείται για να πραγματοποιούνται προσομοιώσεις ροής νερού και υπάγεται στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Υδραυλικής Μηχανικής και Ναυπηγίας του Πολυτεχνείου του Βερολίνου.
Από το 1995, αποτελεί προστατευόμενο αρχιτεκτονικό μνημείο.
Πολλοί πιστεύουν ότι σε αυτό ακριβώς το σημείο συναντιούνται και εκβάλλουν όοολες οι ροζ σωλήνες της πόλης, αλλά… Δόουζ αρ πάιπς / Αυτά είναι πίπες.
