Αν σε ρωτήσω γεμάτος ενθουσιασμό «Ποια είναι η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία που ξέρεις σε σχέση με έναν αυτόματο πωλητή;», αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι, πιθανότατα, μια μάλλον αμήχανη σιωπή. Σιωπή που ίσως σπάσει από κάτι σαν «Α ναι! Μια φορά πάτησα λάθος κουμπί και μου έβγαλε μπισκότα αντί για σοκολάτα και, άσε, έξαλλος έγινα» ή σαν «Α ναι! Μια φορά πήρα μια σοκολάτα, η οποία δεν έπεσε ποτέ, όσο κι αν ταρακούνησα το μηχάνημα, και τελικά, αντί να φάω εγώ, μου ’φαγε το ρημάδι ένα δίευρω».
Αυτή η εμπειρία, η οποία προφανώς θα μας κάνει και τους δύο να αναπολήσουμε τη σιωπή, είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο η κουβέντα δεν έρχεται πολύ συχνά στους αυτόματους πωλητές. Κακώς, βέβαια, διότι μπορεί εμείς να έχουμε μάθει μόνο στους αυτόματους πωλητές «κοακόλα, νεράκι, μπισκοτάκι, σοκολατίτσα», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε άλλα μέρη της Γης δεν υπάρχουν πολύ πιο συναρπαστικοί εκπρόσωποι του είδους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου, είναι ένα vending machine που τράκαρα στο Βερολίνο. Κάπου στο Βέντινγκ, λοιπόν, υπάρχει, εδώ και αρκετές δεκαετίες, ένα μαγαζί που πουλάει ό,τι χρειάζεται ένας ψαράς. Έχει καλάμια, έχει αγκίστρια, έχει παραγάδια, έχει γαλότσες, έχει νιτσεράδες, έχει άγκυρες, έχει πετονιές, έχει δίχτυα, και δεν έχει ψάρια, που, αν με ρωτήσεις, αυτό χρειάζεται πιο πολύ από όλα ένας ψαράς. Α, ναι, έχει και κύπελλα, γι’ αυτόν που θα πιάσει (ή αγοράσει) το μεγαλύτερο ψάρι.
Ωστόσο, το μαγαζί με τα είδη αλιείας έχει και κάτι ακόμα. Κάτι που αν είσαι προσεκτικός αναγνώστης τούτου ‘δω του μπλογκ, λογικά, έχεις ήδη υποψιαστεί τι είναι. Ακριβώς! Είναι ένας αυτόματος πωλητής.
Το τι πουλάει, είναι αυτό που λέγαμε στον τίτλο ότι θα σε σοκάρει και τέτοια. Θες να μαντέψεις τι έχει μέσα; Μήπως το «maden» βοηθάει λίγο; Εμένα, πάντως, δεν με βοήθησε καθόλου, οπότε είπα να ρίξω ένα ευρώ και να δοκιμάσω την τύχη μου -λες και ήταν κουλοχέρης, ξέρω ’γω.
Ναι, γαμώτο. Το maden σήμαινε (και σημαίνει ακόμα φαντάζομαι) σκουλήκια. Ολοζώντανα, γλιτσερά και ΔΕΚΑΔΕΣ.
Όταν ξεπέρασα το αρχικό σοκ, έκλεισα ξανά τα σκουληκάκια στο κουτάκι τους, και το άφησα δίπλα στο μηχάνημα, μήπως και το βρει κάποιος που θα το χρειάζεται πραγματικά. Κατόπιν, προσπάθησα να βγάλω το προφίλ αυτού που το χρειάζεται πραγματικά. «Ποιοι είναι αυτοί που χρειάζονται δολώματα;», αναρωτήθηκα νοερά. «Οι ψαράδες», μου απάντησα αμέσως, και η διαδικασία προσέγγισε τον μέγιστο αριθμό των πιθανών απαντήσεων ακριβώς όσο γρήγορα θα περίμενε κανείς.
Αν έχεις κουραστεί, μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις αυτή τη στιγμή και να μεταφερθείς αμέσως στο τέλος του άρθρου, όπου σε περιμένει η διεύθυνση του ψαράδικου που δεν είναι ακριβώς ψαράδικο, και τα λοιπά διαδικαστικά. Αν συνεχίσεις, να ξέρεις ότι για τις επόμενες 1100 -ξέρω ’γω- λέξεις ακολουθεί μικρή εξομολόγηση, ακατάσχετη παπαρολογία και εξυπνακισμοί. Για πες, λοιπόν! Θα σταματήσεις ή θα συνεχίσεις; Τι θες;
Μικρή εξομολόγηση
Όπως θα έχεις υποψιαστεί, το χρήσιμο κομμάτι τούτου ‘δω του άρθρου έχει ήδη ολοκληρωθεί. Βασικά, αν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής, πρέπει να ομολογήσω ότι θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί και πολύ-πολύ νωρίτερα, αρκεί να είχα γράψει ένα απλό «Κάπου στο Βερολίνο –να, εκεί ακριβώς— υπάρχει ένας αυτόματος πωλητής που πουλάει σκουλήκια, για να τα βρίσκουν εύκολα όσοι ξυπνάνε στις 3 το πρωί για να πάνε για ψάρεμα. Κουλό;». Αυτό μόνο, τίποτα άλλο. Έτσι, ούτε εσύ θα έχανες τον χρόνο σου διαβάζοντας τις παπαρολογίες μου, ούτε εγώ θα έχανα τον δικό μου γράφοντάς τις.
Ωστόσο, όσο οξύμωρο κι αν διαβάζεται κάτι τέτοιο, βαριέμαι κάπως να γράψω τόσο αποστειρωμένα και διεκπεραιωτικά. Έχω ανάγκη, κατά κάποιο τρόπο, να κάνω κάθε άρθρο λίγο πιο γλαφυρό, λίγο πιο γενικό από αυτό που είναι, λίγο πιο «τι μου λέει τώρα τούτος ‘δω ρε;». Λίγο πιο «δικό μου» -αρκετά σαχλό, με λίγα λόγια με πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ λόγια. Συνεπώς, το αφήνω κάθε φορά να με πάει εκεί που θέλει, και ελπίζω να μην γίνομαι πολύ κουραστικός. Και σε τελική ανάλυση, λιγότερο «πλουμιστή» καταγραφή βερολινέζικων αξιοθέατων, μπορείς να βρεις σε εκατοντάδες άλλα μέρη, δεν έχεις ανάγκη το ichlieberlin γι’ αυτό. Αντίστοιχα, ούτε το ichlieberlin έχει να συνεισφέρει κάτι ουσιαστικό ως σκέτο ευρετήριο σημείων ταξιδιωτικού ενδιαφέροντος. Άρα, συνεχίζει ως υπερφλύαρο ευρετήριο σημείων ταξιδιωτικού ενδιαφέροντος και βλέπουμε.
Α ναι, και κάτι τελευταίο, μιας και βρέθηκα σε εξομολογητικό mood.
Ακατάσχετη παπαρολογία & εξυπνακισμοί
Μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα, επιστρέφουμε στον αυτόματο πωλητή, ο οποίος απευθύνεται αυστηρά σε ψαράδες. Άνθρωποι εξαιρετικά σεβαστοί σε όλα, πλην όμως λίγο… λίγοι, γαμώτο. Είναι ωραίο ένα τόσο πρωτότυπο και ιδιαίτερο μηχάνημα να «χαραμίζεται» σε μια τόσο μικρή πληθυσμιακή ομάδα, όταν θα έπρεπε να ανήκει σε όλο τον κόσμο; Καθόλου ωραίο δεν είναι, αλλά πώς θα μπορούσε να εξαπλωθεί παντού και -το βασικότερο- πώς θα μπορούσα να βοηθήσω εγώ σχετικά;
Άρχισα να σκέφτομαι, αλλά όχι έτσι απλά. Βλέπεις, αν η κρίση με έχει διδάξει 6 πράγματα, αυτά είναι:
6: Πρέπει να μη μαζεύεις ποτέ τα σκατά του σκύλου σου, αν είσαι σωστός «Μενουμευρώπης».
5: Πρέπει να αγαπάς το Μνημόνιο «ως σεαυτόν» και να εύχεσαι να μας κρατάει συντροφιά ως το σβήσιμο του Ήλιου, αν είσαι π ρ α γ μ α τ ι κ ά σωστός «Μενουμευρώπης».
4: Πρέπει να κόβεις απόδειξη, αν είσαι τυροπιτάδικο.
3: Πρέπει να ξεφύγεις από τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του παρελθόντος, αν είσαι με τους «άλλους».
2: Πρέπει να θεωρείς ότι έχεις καλύτερες δεξιότητες, ανώτερη αισθητική και πιο διορατική ματιά από όλους τους υπόλοιπους, ό,τι κι αν είσαι.
1: Πρέπει να σκέφτεσαι δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ά , για να μη θεωρείσαι πλέμπα και «ίου», και να αποδείξεις επιτέλους ότι είσαι ένα από τα εκλεκτά μέλη της κοινωνίας.
Αυτό ακριβώς προσπάθησα να κάνω. Θέλησα να βρω τρόπους που θα αναζωογονήσουν την αγορά του έτοιμου δολώματος, η οποία, εκτός από πεπερασμένη, είναι και ελαφρώς κορεσμένη, κακά τα ψέματα. Τρόπους που θα επιτρέψουν, επιπλέον, στον παλιακό αυτό αυτόματο πωλητή να «γεννήσει» χιλιάδες άλλους, που θα γεμίσουν όχι μόνο το Βερολίνο αλλά τον κόσμο ολόκληρο, δίνοντας νέα πνοή στα απανταχού της Γης vending machines.
Ακολούθησα διάφορα μονοπάτια σκέψης. Ένα από αυτά με έφερε έξω από τα clubs και τα σκυλάδικα. Να, εκεί θα μπορούσαν να τοποθετηθούν αυτόματοι πωλητές σκουληκιών! «Μα… εκεί δεν έχει ψαράδες» θα απορήσεις. Κι όλοι αυτοί που ξεκινάνε για εκεί κάθε σαββατόβραδο, γεμάτοι όνειρα ότι θα «φορτώσουν» γκομενάκια και θα κάνουν μαζί τους βρόμικα πράγματα και τελικά το πιο βρόμικο που καταλήγουν να κάνουν είναι επίσκεψη σε καμιά καντίνα κατά το ξημέρωμα, τι είναι; Προτού απαντήσεις, σκέψου το γνωστό ανέκδοτο «Δεν γαμείς που δεν γαμείς, δεν πας για ψάρεμα;» και αναθεώρησε εγκαίρως την απάντησή σου.
Επίσης, δεν ξέρω αν υπάρχουν μέρη τα οποία ειδικεύονται στη διοργάνωση σχολικών reunions, αλλά και αυτά θα αποτελούσαν ιδανικά σημεία τοποθέτησης των εν λόγω αυτόματων πωλητών, καθώς όλοι ξέρουν ότι όλοι όσοι κοκορεύονται για τα λεφτά που βγάζουν, την επαγγελματική επιτυχία, τον ούλτρα επιτυχημένο γάμο τους και την παντόφλα που ΔΕΝ τρώνε, είναι ξεκάθαρα ψαράδες (με τον ορισμό που δόθηκε παραπάνω). Και τα σχολικά reunions είναι γεμάτα από δαύτους.
Ασφαλώς, οι αυτόματοι πωλητές σκουληκιών (φορητοί ενδεχομένως;) δεν θα έπρεπε να λείπουν από:
-Στάσεις λεωφορείων (για να μπορούν να αγοράσουν προτού επιβιβαστούν οι «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» που τα προτιμούν για τις μετακινήσεις τους)
-Διόδια και φανάρια (εκεί όπου ΙΣΩΣ σταματήσουν όσοι οδηγούν λες και όχι μόνο υπάρχει θεός, αλλά τους χρωστάει κιόλας, οι οποίοι, με τη συμπεριφορά τους αυτή, δεν αντισταθμίζουν την έλλειψη ΚΑΝΕΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ, θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος σε αυτό το σημείο)
-Καφενεία (ώστε να τα αγοράζουν όσοι κατέχουν το μονοπώλιο της αλήθειας, λίγο προτού εκστομίσουν την ατάκα-σήμα κατατεθέν του «θα σου πω εγώ τι συμβαίνει, άκου»)
-Τα σπίτια όσων ποστάρουν διαρκώς στα social media πόσο γαμάτα περνάνε και πόσο τέλειες είναι οι ζωές τους (δεν νομίζω ότι χρειάζεται επεξήγηση το γιατί τούτοι ‘δω είναι ψαράδες από τους λίγους)
-Ταξί (ούτε αυτό χρειάζεται επεξήγηση θαρρώ, αλλά αν κάνω λάθος, ζήτα από κάναν ταξιτζή να το αναλύσει, το ’χει για πλάκα).
Κι αν οι προοπτικές φαντάζουν μια φορά αισιόδοξες για τη στόχευση των ψαράδων, φαντάσου πόσο πιο θετικές θα είναι αν επιλέξουμε να προσεγγίσουμε τους εύπιστους, τους αφελείς, τα κάθε λογής «ψάρια», κοντολογίς –αυτούς για τους οποίους τα σκουλήκια προορίζονται εξ αρχής:
-Αυτούς που πιστεύουν όσα ακούνε στις ειδήσεις
-Όσους συχνάζουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις.
-Τους νεοσύλλεκτους
-Όσους ποστάρουν προφανή hoaxes τύπου «για κάθε like θα δώσουμε ένα ευρώ και θα σώσουμε το καψερό το παιδάκι που η κακιά μοίρα…» κ.λπ.
-Τους φανατικούς κάθε είδους.
Πέρα από όλους τους παραπάνω, μια χαρά πελάτες των μηχανημάτων μας, θα ήταν και τα μερικά δισεκατομμύρια των passive aggressive τύπων, οι οποίοι θα αγόραζαν τα κουτάκια με τα σκουλήκια κατά δεκάδες. Όχι για λογαριασμό τους (αν και θα μπορούσε), αλλά για να τα κάνουν δώρο σε όσους αντιπαθούν, αφήνοντας για μιαν ακόμη φορά μια πράξη γεμάτη συμβολισμούς να μιλήσει αντί για εκείνους.
Φυσικά, αν έχεις οποιαδήποτε άλλη ιδέα για το πού θα μπορούσαν να τοποθετηθούν/σε ποιο κοινό-στόχο θα μπορούσαν να απευθυνθούν, αυτή είναι περισσότερο από καλοδεχούμενη.
Αλλά εντάξει, ό,τι κι αν λέω, το ξέρω πως όλα τα παραπάνω δεν θα γίνουν ποτέ τίποτα περισσότερο από λίγες εκατοντάδες pixel στην οθόνη σου αυτή τη στιγμή. Tο μηχάνημα θα μείνει ένα και μοναχικό, σε μια κάπως απόκεντρη γωνιά του Βερολίνου και θα συνεχίσει, για όσα χρόνια αντέξει ακόμα, να εξυπηρετεί ψαράδες. Και urban explorers. Και χιψτεράδες. Και περίεργους. Και δύσπιστους. Και bloggers.
Ναι, ναι. Εμείς τσιμπάμε πάντα.
Αυτόματος πωλητής σκουληκιών (Είδη αλιείας Angelhaus Koss)
Tegeler Straße 36-37
13353, Βέντινγκ, Βερολίνο
Κοντινότερη στάση: Wedding (U6, S41, S42)
Και επειδή η ζωή είναι πολύ μικρή για να ψάχνεις τη στάση (του μετρό) που σε εξυπηρετεί καλύτερα, στον χάρτη με τις 334 όμοιές της, το ichlieberlin σε βοηθάει, επισημαίνοντάς τη δ ι α κ ρ ι τ ι κ ά.
One thought on “Ο πιο περίεργος αυτόματος πωλητής του Βερολίνου!!1!1 Αυτό που πουλάει θα σε σοκάρει…”