Πόλεις σαν το Βερολίνο θα είναι πάντοτε περιζήτητες, όσο τα λεφτά βρίσκονται ψηλά στη λίστα των ειδών υπό εξαφάνιση.
Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι είναι πάμφθηνο σχεδόν στα πάντα (εκτός από τα ενοίκια), αλλά κυρίως με το ότι μπορείς να απολαύσεις πολλά και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα εντελώς τζάμπα. Τι λες, πάμε να δούμε τα καλύτερα από αυτά;
Και δεν πάμε, τζάμπα είναι!
1 / Ο θόλος του κοινοβουλίου
Ένα από τα πιο σημαντικά, σε ιστορικό, πολιτικό και συμβολικό επίπεδο, κτίρια του Βερολίνου (το περίφημο Ράιχσταγκ, που, ωστόσο, αποτελεί λέξη ταμπού, οπότε να προτιμάς το «Μπούντεσταγκ» που δεν έχει τόσο βεβαρημένο παρελθόν*), τυχαίνει να έχει και μια από τις πιο όμορφες ταράτσες. Και -ω, τι σύμπτωση- μπορείς να την επισκεφτείς εντελώς δωρεάν!
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μπεις εδώ να επιλέξεις ποια από τις τρεις εναλλακτικές ξεναγήσεις θέλεις (επίσκεψη στον θόλο περιλαμβάνεται σε όλες, ούτως ή άλλως) και να ακολουθήσεις τα βήματα από εκεί.
Θεωρητικά μπορείς να κλείσεις ξενάγηση και επιτόπου, έξω από το κτίριο του Κοινοβουλίου, αλλά θα χρειαστεί να στηθείς στην ουρά για κάμποσες ώρες, οπότε δεν θα το συνιστούσα. Εκτός αν είσαι εφαψίας, οπότε θα συνιστούσα να στηθείς σε κάποια ουρά μεν, αλλά για να σε δει κάποιος ειδικός δε.
Όταν με το καλό φτάσεις στον θόλο, θα αντικρίσεις την εξαιρετικά μοντέρνα κατασκευή από γυαλί και ατσάλι, που συμπληρώνει ιδανικά το γεμάτο ιστορία οικοδόμημα και όλο μαζί αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά και αναγνωρίσιμα σημεία του Βερολίνου.
Είναι δημιούργημα του Νόρμαν Φόστερ και αποτελεί κάτι σαν αρχιτεκτονικό θαύμα. Τα στρατηγικά τοποθετημένα γυάλινα τμήματά του, που επιτρέπουν στο μάτι να φτάσει μέχρι την αίθουσα της ολομέλειας, ενισχύουν την αίσθηση της πολιτικής διαφάνειας, ενώ, επιπλέον, ενσωματώνει 360 καθρέπτες, κάθε ένας από τους οποίους αντανακλά το φως σε διαφορετική κατεύθυνση.
Εκτός του θόλου, η ταράτσα του κοινοβουλίου προσφέρει υπέροχη πανορμική θέα τόσο της γύρω -κυβερνητικής κατά βάση- περιοχής, όσο και ολόκληρης της πόλης.
Αν έχεις προνοήσει να πάρεις ακουστικά βγαίνοντας από το ασανσέρ, ο ηχογραφημένος ξεναγός θα αναλάβει να σου μάθει και 2-3 πραματάκια για τα γύρω-γύρω κτίρια και αξιοθέατα, καθώς και για τον θόλο.
*Κάτι άσχετο με το τζάμπα του πράγματος, αλλά αρκετά ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου, είναι αυτό: Σήμερα, το γερμανικό κοινοβούλιο ονομάζεται Μπούντεσταγκ, από το μπούντες που θα πει ομοσπονδιακός. Ωστόσο, στεγάζεται στο κτίριο που είχε χτιστεί για να στεγάσει το κοινοβούλιο άλλων καθεστώτων -όπως της γερμανικής αυτοκρατορίας και του τρίτου ράιχ- το οποίο ονομάζεται Ράιχσταγκ, από το ράιχς που θα πει αυτοκρατορικός. Νομίζω είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις γιατί ο όρος ΡΑΪΧσταγκ έχει να χρησιμοποιηθεί επίσημα από το 1945, σωστά;
Γι’ αυτό, αν θες να είσαι απολύτως σωστός, λέγε τα όλα Μπούντεσταγκ. ΜΠΟΥΝΤΕΣΤΑΓΚ.
Θόλος της Μπούντεσταγκ
Platz der Republik 1, 11011
Κοντινότερη στάση: Bundestag (U55)
2 / Τα κυριακάτικα καραόκε πάρτι στο Μάουερπαρ
Υπάρχει περίπτωση, λες, ένα μέρος στο οποίο συγκεντρώνονται για να τραγουδήσουν ερασιτέχνες και μάλλον κακόφωνοι ερμηνευτές, να ρίχνει στα αυτιά σε δεκάδες άλλα μέρη (κανάλια, σταθμούς του μετρό, πολυσύχναστες πλατείες, πάρκα, γέφυρες κ.ά.) όπου συγκεντρώνονται (ημι)επαγγελματίες μουσικοί, τραγουδιστές και γκρουπάκια και σκαρώνουν αυτοσχέδια λαιβάκια, περιμένοντας να σε εκπλήξουν ευχάριστα; Ασφαλώς και υπάρχει, αρκεί να μιλάμε για το καραόκε πάρτι που διοργανώνεται κάθε Κυριακή μεσημέρι από τον Μάρτιο μέχρι και τον Οκτώβριο (ανάλογα με τον καιρό, πάντα) στο Μάουερπαρκ.
Κάποιος κακοπροαίρετος μπορεί να παρατηρήσει ότι αρκετοί από τους επίδοξους ροκ σταρς που παίρνουν το μικρόφωνο, δεν ξεχειλίζουν ακριβώς από ταλέντο.
Ναι τι;
Σημασία έχει ότι οι εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- θεατές που κατακλύζουν το ανοιχτό αμφιθέατρο του πάρκου και τα λοφάκια τριγύρω, όχι μόνο δεν πτοούνται, αλλά χαρίζουν απλόχερα το χειροκρότημά τους στους δεκάδες θαρραλέους που ερμηνεύουν τα αγαπημένα τους κομμάτια.
Ειλικρινά δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό. Ίσως στα πολύ θετικά vibes του μέρους, ίσως στις μπίρες που έχουν καταναλωθεί από κοινό και κριτικούς κατά δεκάδες, ίσως στο γύρω-γύρω του καραόκε (κάτι γαμάτοι stand-up κωμικοί, ζογκλέρ, κωμικοί ζογκλέρ) που είναι ψιλοτέλειο, ή μάλλον σε όλα τα παραπάνω συνδυαστικά. Πήγαινε κι εσύ στην πρώτη ευκαιρία, να μου πεις γνώμη.
Καραόκε πάρτι στο Μάουερπαρκ (ανοιχτό αμφιθέατρο)
Bernauer Strasse 63, 10435
Κοντινότερη στάση: Eberswalder strasse (U2)
3 / Μεσημεριανά κονσέρτα της Φιλαρμονικής του Βερολίνου
Κάθε Τρίτη (εκτός από τους καλοκαιρινούς μήνες) στη μία το μεσημέρι, η φιλαρμονική του Βερολίνου προσφέρει στο φουαγιέ της δωρεάν κονσέρτα 40λεπτης διάρκειας. Επειδή οι 1.500 διαθέσιμες θέσεις εξαντλούνται γρήγορα, πήγαινε κάπως νωρίτερα για να προλάβεις και πες τους απλά «γεια σας ήρθα» (ιδανικά σε άλλη γλώσσα πλην των ελληνικών). Σε εκείνο το σημείο, θα πάρεις μια μάρκα η οποία θα αποτελέσει και το εισιτήριό σου, όταν έρθει η ώρα να περάσεις στο φουαγιέ για τη συναυλία.
Αν θες να μάθεις το πρόγραμμα, θα σε βοηθήσει χαρακτηριστικά το να μπεις εδώ.
Εγώ, από την άλλη, αν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής (θέλω), οφείλω να σου πω ότι ενώ γράφω για τις εν λόγω συναυλίες και τις συστήνω ανεπιφύλακτα, εγώ ο ίδιος δεν έχω πάει ακόμα, καθώς δεν είμαι ιδιαίτερα της κλασικής μουσικής.
Αλλά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτό θα αλλάξει την επόμενη κιόλας φορά που θα βρεθώ στο Βερολίνο. Μην παίζουν τζάμπα τα παιδιά…
Φιλαρμονική Βερολίνου (φουαγιέ)
Herbert–von–Karajan–Strasse 1, 10785
Κοντινότερη στάση: Potsdamer Platz (U2)
4 / Η εκπληκτική street art σκηνή
Και με τον όρο «σκηνή» εννοούμε, χονδρικά, ολόκληρη την πόλη, καθώς το Βερολίνο -ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της street art στον κόσμο- αποτελεί κάτι σαν must για οποιονδήποτε γκραφιτά σέβεται τον εαυτό του. Συνεπώς, είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογικό το ότι οι διασημότεροι εκπρόσωποι του είδους (ο Banksy, ο Blu, οι Os Gemeos, ο Victor Ash, ο JR, ο ROA και δεκάδες άλλοι), έχουν αφήσει το σημάδι τους στους τοίχους και τις προσόψεις της πόλης.
Έχουμε ήδη μιλήσει διεξοδικά για το θέμα και σίγουρα θα ξαναμιλήσουμε σύντομα.
Κάτι που δεν αναφέραμε εκεί, ωστόσο, και το οποίο -όσο κι αν προσωπικά δεν μου λέει και πολλά πλέον, καθώς το βρίσκω αδιανόητα τουριστικό και φουλ εκφυλισμένο- αξίζει να το δεις έστω για μια φορά, είναι η East side gallery.
Πρόκειται για το μακρύτερο σε μήκος σωζόμενο τμήμα του τείχους του Βερολίνου, που εκτείνεται κατά μήκος του Σπρέε στην περιοχή όπου συναντιούνται -χονδρικά- το Κρόιτσμπεργκ, το Φρίντριχσαϊν και το Μίτε.
Μόνο που δεν είναι απλά ένα κομμάτι του τείχους μήκους 1300 μέτρων, αλλά ένα κομμάτι του τείχους γεμάτο με «πολιτικά» έργα σχετικά με την επανένωση της Γερμανίας, την ελευθερία ή ακόμα και την ανελευθερία. Στην East Side Gallery φιλοξενούνται συνολικά έργα 105 δημιουργών από 21 χώρες, ανάμεσα σε αυτά και το περίφημο «Φιλί» που δείχνει τον Σοβιετικό Μπρέζνιεφ να ψιλογλωσσοφιλιέται με τον Ανατολικογερμανό Έρικ Χόνεκερ.
East Side Gallery
Κατά μήκος της Mühlenstraße, 10243
Κοντινότερη στάση: Schlesisches Tor (U1)
5 / Η τοπογραφία του Τρόμου
Αυτό που εκτιμώ πολύ στο Βερολίνο είναι ότι δεν κάνει το κορόιδο σε σχέση με τις κατάμαυρες σελίδες του παρελθόντος του. Ίσα-ίσα, λες και αποζητά το να βουτάει με τα μούτρα σε αυτές.
Ίσως με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να ξορκίσει τον κακό του εαυτό, δεν ξέρω. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι ότι δεν χάνει ευκαιρία να αποτίνει φόρο τιμής στα θύματα των ναζήδων. Και το κάνει άλλοτε με τρόπους διακριτικούς και υποδόριους κι άλλοτε με ανατριχιαστική σαφήνεια.
Μια από αυτές τις περιπτώσεις, τις απροκάλυπτα ωμές, είναι η Τοπογραφία του Τρόμου. Ένας χώρος μνήμης γεμάτος γραφήματα, φωτογραφίες, αντικείμενα, βίντεο και ντοκουμέντα, που περιγράφουν με την ανατριχιαστική σαφήνεια που λέγαμε τις φρικαλεότητες του τρίτου ράιχ.
Εκτείνεται γύρω από και μέσα στα κτίρια που κάποτε στέγασαν τα αρχηγεία της Γκεστάπο και των Ες Ες, φιλοξενεί τόσο διαρκείς όσο και προσωρινές εκθέσεις και σου αφήνει τόσο μεγάλο βάρος στην ψυχή, που θέλοντας και μη αναρωτιέσαι αν σε ρίχνει κάπως με το ότι δεν χρειάζεται να πληρώσεις για να το επισκεφτείς. Κανονικά θα έπρεπε να σε πληρώνουν αρκετά, για το ψιλοσοκ που υφίστασαι.
Α! Έξω από τον χώρο, διατηρείται και ένα τμήμα του τείχους, σε περίπτωση που ψάχνεις μέρος να κοπανήσεις το κεφάλι σου με όσα αποτρόπαια είδες μόλις, ξέρω ’γω.
Τοπογραφία του Τρόμου
Niederkirchnerstraße 8, 10963
Κοντινότερη στάση: Potsdamer Platz (U2)
6 / Το μνημείο του τείχους
Πρόκειται για το κεντρικό μνημείο σε σχέση με τον διαχωρισμό του Βερολίνου, αλλά και όσους έπεσαν στην προσπάθειά τους να περάσουν από την ανατολική στη δυτική πλευρά. Εκτείνεται κατά μήκος της Bernauer strasse, στο σημείο ακριβώς που ορθώνονταν, μέχρι και πριν από 27 χρόνια, το τείχος.
Το μνημείο, εκτός από ηχητικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα σχετικά με τον διαχωρισμό και όσους επιχείρησαν να αποδράσουν, ένα φυλάκιο, μεταλλικές βέργες που αναπαριστούν το τείχος και ορίζουν τα σημεία από τα οποία περνούσε, ένα παρεκκλήσι στη μνήμη των 130 θυμάτων του κι ένα κέντρο επισκεπτών με πλούσιο ιστορικό υλικό, περιλαμβάνει και ένα τμήμα του τείχους μήκους 70 μέτρων. Μόνο που δεν είναι ένα «ξερό» τσιμεντένιο τμήμα -τέτοια, εξάλλου, υπάρχουν και σε πολλά άλλα σημεία. Η λεπτομέρεια που καθιστά το εν λόγω τμήμα μοναδικό, είναι ότι έχει διατηρηθεί και η περιοχή πίσω από αυτό -μια περιοχή που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ήταν ναρκοθετημένη και γεμάτη συρματοπλέγματα, ενώ φρουρείτο διαρκώς από άγρια σκυλιά και οπλισμένους φαντάρους.




Με το που αντικρίζει τα παραπάνω, ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται πλήρως, αφενός τη βαναυσότητα του διχασμού και αφετέρου το ποια ήταν -νομοτελειακά- η δεύτερη σκέψη του, οποιουδήποτε σκεφτόταν σε κάποια φάση της ζωής του: «Πρέπει οπωσδήποτε να βρω τρόπο να δραπετεύσω».
Μνημείο τείχους
Bernauer Strasse 111, 13355
Κοντινότερη στάση: Bernauer Strasse (U8)
7 / Το Aquadom
Το εν λόγω ενυδρείο -περί τέτοιου πρόκειται- αποτελεί ειδική περίπτωση, καθώς, υπό κανονικές συνθήκες, χρειάζεσαι εισιτήριο για να το επισκεφτείς. Ωστόσο, το ichlieberlin θα σου αποκαλύψει ένα μυστικό το οποίο δεν θα σε βοηθήσει μόνο να εξοικονομήσεις χρήματα, αλλά θα διαφυλάξει και την ψυχική σου υγεία. Ας πάρουμε, όμως, τα πράματα από την αρχή.
Το Aquadom είναι το μεγαλύτερο κυλινδρικό ενυδρείο του κόσμου. Έχει ύψος 25 μέτρα, ενώ στο ένα εκατομμύριο λίτρα νερού που περιέχει, φιλοξενούνται 1.500 ψάρια από 97 διαφορετικά είδη, και αποτελεί τη βασική ατραξιόν του Berlin Sea Life Center. Το οποίο, εντελώς μεταξύ μας, είναι ένα απόλυτα συνηθισμένο ενυδρείο, όπως όλα τα άλλα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ο μόνος λόγος που αξίζει να το επισκεφθεί κανείς, είναι για να δει το Aquadom. Κι όχι απλά να το δει απέξω, αλλά να βρεθεί και μέσα του, καθώς ένα ακόμα μοναδικό χαρακτηριστικό του, είναι ότι έχει ένα ασανσέρ για επισκέπτες, το οποίο ξεκινάει από τη βάση του ενυδρείου και διατρέχει το εσωτερικό του.
Πρόσεξέ όμως τι συμβαίνει εδώ: Ακριβώς επειδή το όλο thingy ακούγεται (και θεωρητικά είναι) πολύ εντυπωσιακό, το Aquadom μαζεύει υπερβολικάπαραπολυ κόσμο. Οπότε εσύ καταλήγεις να έχεις πληρώσει κάνα 15άρι ευρώ, για να προσπεράσεις βιαστικά το 97% ενός ενυδρείου και να τρέξεις στην αγκαλιά του Aquadom. Όμως το ίδιο ακριβώς έχουν κάνει και οι μερικές εκατοντάδες λοιποί επισκέπτες που βρίσκονται στον χώρο ταυτόχρονα με εσένα.
Συνεπώς, την επόμενη μία, ίσως και τις επόμενες δύο ώρες, θα την/τις περάσεις σε μια ουρά, γαμωσταυρίζοντας καρτερικά, μέχρι να έρθει η ώρα σου να μπεις στο ασανσέρ. Όταν με το καλό έρθει αυτή η ώρα, θα στριμωχτείς βολικά σε ένα μέρος που θα μπορούσε να κάνει κλειστοφοβικό μέχρι και τον Χουντίνι, θα έρθεις αντιμέτωπος με το φάσμα της θερμοπληξίας, καθώς το μέσα στο ενυδρείο έχει θερμοκρασία περίπου 25 βαθμούς περισσότερους από όσο το έξω από αυτό, και θα ακούσεις μια πολύ ενδιαφέρουσα 10λεπτη ξενάγηση, την οποία όμως θα καταλάβεις μόνο αν μιλάς άπταιστα γερμανικά.
Αν όλα αυτά σου ακούγονται ενδιαφέροντα και θες να τα ζήσεις, έχει καλώς. Αν όχι, υπάρχει ανεπίσημη εναλλακτική, μέσω της οποίας θα δεις πάνω-κάτω ό,τι και στην «επίσημη» εκδοχή της επίσκεψης, διατηρώντας παράλληλα την αξιοπρέπειά σου, ενώ στο τέλος θα είσαι και κατά 15 ευρώ βαρύτερος. Το μόνο που έχεις να κάνεις, λοιπόν, είναι να επισκεφτείς το ξενοδοχείο Radisson Blu, που ουσιαστικά είναι μεσοτοιχία με το Berlin Sea Life Center. Με το που θα περάσεις το κατώφλι του, θα αντικρίσεις ακριβώς αυτό για το οποίο δίπλα θα περίμενες κάτι ώρες.
Άσε που αν έχεις χρόνο και όρεξη, μπορείς να πάρεις το ασανσέρ του ξενοδοχείου και να βρεθείς σε έναν από τους ψηλότερους ορόφους, ώστε να θαυμάσεις την εξαιρετικά εντυπωσιακή κατασκευή από ψηλά, πράγμα που δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να καταφέρεις αν επισκεφτείς το ενυδρείο (δεν το άκουσες ποτέ από εμένα αυτό).
Ξενοδοχείο Radisson Blu
Karl-Liebknecht-Strasse 3, 10178
Κοντινότερη στάση: Alexanderplatz (U2, U5, U8)
8 / Το νησί των μουσείων
Όπως μαρτυρά το όνομά του, μιλάμε για ένα νησί -το Σπρέεϊνζελ, συγκεκριμένα- που βρίσκεται πάνω στον Σπρέε (προφανώς) και φιλοξενεί πέντε σημαντικότατα μουσεία: Το Παλαιό (Altes Museum), το Νέο (Neues Museum), την Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη (Alte Nationalgalerie), το Μουσείο Μπόντε (Bode-Museum) και το Μουσείο της Περγάμου (Pergamonmuseum). Από το 1999, μάλιστα, το πολιτιστικό και αρχιτεκτονικό αυτό σύμπλεγμα έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Κι αν το να το επισκεφτείς για να χαζέψεις την αρχιτεκτονική των κτιρίων του, είναι κάτι που μπορείς και πρέπει να κάνεις και δεν θα σου κοστίσει τίποτα, το να επισκεφτείς μονοκοπανιά όλα τα μουσεία για να θαυμάσεις τα καλλιτεχνήματα που φιλοξενούν, είναι απόφαση που ενδεχομένως να αποτελέσει το πρώτο βήμα για τη διαδρομή σου προς την ψάθα (για εμένα, τουλάχιστον, αυτό ακριβώς είναι το case).
Ωστόσο, αν θες να δεις από κοντά την προτομή της Νεφερτίτης, διάσημους πίνακες του Μονέ και του Ρενουάρ, καθώς και άπειρα ακόμα εκθέματα, χωρίς να σου κοστίσει το αηδόνι… αηδόνι, μπορείς να επισκεφτείς όλα (ή όσα προλάβεις, τέλος πάντων) τα μουσεία του νησιού εντελώς δωρεάν, κάθε Πέμπτη, 6 με 10 το βράδυ!
Γενικά, παίζει πολύ τζάμπα πράμα σε μουσεία, και μπορείς να πάρεις πολύ καλές ιδέες σχετικά, εδώ κι εδώ.
Νησί μουσείων
Κοντινότερη στάση: Friedrichstrasse (U6, S1, S2, S3)
9 / Δωρεάν ξεναγήσεις
ΟΚ, όλα τα παραπάνω, και το ichlieberlin μια χαρά «ξεναγός» είναι (αντικειμενικά πάντα), αλλά κακά τα ψέματα. Όταν βρίσκεσαι σε μια ξένη πόλη θες να έχεις δίπλα σου έναν ντόπιο. Κάποιον που όχι μόνο θα σου λέει ό,τι χρειάζεται να ξέρεις για κάθε τι αξιόλογο που βλέπεις, αλλά, επιπλέον, θα προσπερνά επιδεικτικά τις πολύ κλισέ «τουριστίλες» και θα σου δείχνει μόνο τα πιο ψαγμένα: Τις πιο ιδιαίτερες μορφές street art, τις πιο υποψιασμένες γειτονιές, τα πιο όμορφα πάρκα, τις πιο ενδιαφέρουσες υπαίθριες αγορές, τις πιο underground γωνιές.
Αυτό ακριβώς σου προσφέρουν (μεταξύ άλλων) και οι άνθρωποι πίσω από τις Alternative Berlin Tours. Οι οποίοι, μάλιστα, όλο αυτό δεν θα το κάνουν κάπως βαριεστημένα, διεκπεραιωτικά και απρόσωπα, μόνο και μόνο επειδή είναι η δουλειά τους. Γιατί; Μα διότι αυτό που κάνουν δεν είναι η δουλειά τους! Οι ξεναγήσεις που προσφέρουν δεν έχουν κανένα απολύτως κόστος συμμετοχής μεν, τα φιλοδωρήματα στο τέλος της ξενάγησης είναι περισσότερο από καλοδεχούμενα δε.
Οι εν λόγω ξεναγήσεις προσφέρονται κάθε μέρα, στις 11 π.μ. και στη 1 μ.μ., διαρκούν κάνα τρίωρο και για να πάρεις μέρος σε αυτές, δεν χρειάζεται καν κράτηση. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να εμφανιστείς λίγο πριν στην Alexanderplatz, δίπλα στο TV Tower. Α! Και να έχεις ένα έγκυρο εισιτήριο του μετρό για τις ζώνες ΑΒ. Και κάνα ψιλό για το tip, φυσικά!
TV Tower (έναρξη ξεναγήσεων)
Panoramastrasse 1A, 10178
Κοντινότερη στάση: Alexanderplatz (U2, U5, U8)
10 / Πάρκα, λίμνες, γέφυρες, μουσικές, κτίρια, ένας σκασμός πράματα!
Μια από τις μεγάλες αρετές του Βερολίνου, είναι ότι, σε αντίθεση με πολλές άλλες παγκόσμιες μητροπόλεις που «ζητάνε» την πολυτέλεια και τη μοντερνιά, προάγει την απλότητα και τη φυσικότητα. Εκατοντάδες πάρκα, αναρίθμητα κανάλια και δεκάδες λίμνες, είναι μονίμως (ΟΚ, όχι μονίμως, μόνο όταν έχει καλό καιρό) κατάμεστα (ΟΚ, δεν γίνεται να είναι κατάμεστα, καθώς είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, οπότε όσος κόσμος και να πλακώσει, πάντα θα υπάρχει άπλα) από κόσμο, συνεπώς μια κουβερτούλα, ένα βιβλίο, η μουσική σου κι ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις άρχοντας.
Εκτός από το άραγμα, εξαιρετικά ενδιαφέρον μπορεί να αποδειχτεί και το περπάτημα. Μια βόλτα στην Karl Marx Allee, για παράδειγμα, η οποία είναι σπαρμένη από άκρου εις άκρον με απίθανα, θηριώδη κτίρια, θα σου αποκαλύψει την επιβλητική αρχιτεκτονική της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας σε όλο της το μεγαλείο, καθώς η εν λόγω λεωφόρος αποτελεί κατά κάποιον τρόπο το πιο μεγάλο σε μήκος αρχιτεκτονικό μνημείο στην Ευρώπη.

Στα διαλείμματα από τη δωρεάν περιήγηση στην αρχιτεκτονική της πόλης, οάσεις διασκέδασης θα αποτελέσουν η γέφυρα Oberbaum, η Warschauer strasse, ξανά το Mauerpark και η Alexanderplatz, εκεί όπου πολύ συχνά θα συναντήσεις απίθανους μουσικούς του δρόμου, έτοιμους να σε κάνουν να κοντοσταθείς, σε πρώτη φάση, και να ξεχάσεις πού πήγαινες, σε δεύτερη.
Ακόμα, καθώς θα μετακινείσαι με το μετρό από σημείο σε σημείο, μπορείς να χαζέψεις ορισμένους από τους πιο όμορφους και προσεγμένους στη λεπτομέρεια σταθμούς τρένου που έχεις δει ποτέ. Όπως μου αρέσει να λέω, το Βερολίνο έχει κάτι σαν 334 στάσεις μετρό, και καμιά δεν είναι όμοια με κάποια άλλη. Από την άλλη όλες είναι όμορφες, με τον τρόπο της η καθεμιά.
Θαύμασέ τις σε κάθε ευκαιρία, λοιπόν. Το μόνο που θα χρειαστείς είναι ένα εισιτήριο και τη διάθεση να ξετρυπώσεις την ομορφιά που κρύβεται στα πιο συνηθισμένα μέρη.
Επιπλέον, μπορείς να επισκεφτείς το περίφημο club Berghain. Όχι, η είσοδος σε αυτό δεν είναι καθόλου τζάμπα, συνεπώς δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν σε αυτή τη λίστα. Ωστόσο, το εν λόγω έχει και αδιανόητα σκληρή πόρτα, οπότε πιθανότατα δεν θα σε απασχολήσει ποτέ το τι πρέπει να πληρώσεις. Ωστόσο, στο δίωρο περίπου που θα περιμένεις στην ουρά, θα έχεις την ευκαιρία να χαζέψεις με την άνεσή σου όλους αυτούς που περιμένουν, ελπίζοντας να καταφέρουν να μπουν (και το εννοούν, δεν κάθονται για το χάζι) και θα αποκτήσεις έτσι μια πολύ αντιπροσωπευτική εικόνα της ανθρωπογεωγραφίας του clubbing του Βερολίνου.
Και φυσικά, προτού επισκεφτείς οτιδήποτε, μπορείς επιβάλλεται να παρακολουθείς συστηματικά, τούτο ‘δω το blog, το οποίο, όπως αντικατοπτρίζεται και από τα περιεχόμενά του, είναι εξαιρετικά low budget friendly. Γιατί, ως γνωστόν, η λέξη τζάμπα, έχει τις ίδιες ρίζες με τη λέξη σάμπα. Κι αν όχι θα ’πρεπε.
Επειδή η ζωή είναι πολύ μικρή για να ψάχνεις όλες τις στάσεις (του μετρό) που σε εξυπηρετούν, στον χάρτη με τις 334 όμοιές τους, το ichlieberlin σε βοηθάει, επισημαίνοντάς τις δ ι α κ ρ ι τ ι κ ά.
One thought on “9+ένας σκασμός πράγματα που μπορείς να κάνεις στο Βερολίνο εντελώς τζάμπα”